ŚWIĘTA RITA Z CASCII - PATRONKA SPRAW BEZNADZIEJNYCH

Urodziła się około roku 1380 w Roccaporena, w prowincji Cascia we Włoszech. Była jedynym dzieckiem rodziców, którzy doczekali się córki, będąc już w podeszłym wieku. Od wczesnej młodości Rita pragnęła poświęcić się Bogu w życiu zakonnym. Ulegając jednak woli rodziców, w wieku około 16 lat poślubiła Pawła Ferdinando Mancini, młodego i szlachetnego człowieka, pochodzącego z dobrej rodziny, lecz obdarzonego raczej niespokojną naturą. Łagodząc swym postępowaniem i dobrocią trudny charakter męża, Rita potrafiła pozyskać go dla Boga i pomóc mu w prowadzeniu uczciwego i odpowiedzialnego życia. Byli małżeństwem przez osiemnaście lat, doczekali się dwóch synów.  W walce między wrogimi stronnictwami mąż Rity zginął z rąk przeciwników politycznych. Pociechą była dla żony  wiadomość, że umierając przebaczył swoim mordercom. Ale synowie pragnęli pomścić śmierć ojca. Nie mogąc odwieść ich od tego zamiaru matka prosiła Boga, aby zachował ich od grzechu. Obaj zmarli w czasie epidemii.

Pozostawszy sama, Rita pragnęła zrealizować swe marzenia o życiu zakonnym. Nie przyszło jej to łatwo. Jej prośba o przyjęcie do sióstr augustianek w Cascii spotkała się początkowo z odmową. Przełożona obawiała się, że Rita może zostać wmieszana w konflikt między rodziną męża i rodzinami jego zabójców i że klasztor na tym ucierpi. Rita zabiegała usilnie o pojednanie zwaśnionych rodzin i doprowadziła do podpisania aktu pojednania. Po wstąpieniu do klasztoru służyła Bogu i ludziom jeszcze przez czterdzieści lat, prowadząc życie pełne modlitwy, umartwienia, pracy i uczynków miłosierdzia, zwłaszcza wobec chorych i ubogich. Przez ostatnie piętnaście lat życia nosiła na czole stygmat cierniowej korony – znak szczególnego zjednoczenia z cierpiącym Chrystusem.

Kiedy 22 maja 1457 roku Rita odchodzi do Pana, na dźwięk dzwonów gromadzi się cała społeczność Cascii i okolic. Każdy chce pomodlić się przy jej ciele, które pomimo ciągłego odkładania pogrzebu nie podlega naturalnym prawom rozkładu, przeciwnie, wydaje miły zapach. Wśród żałobników stoi także pewien stolarz, Cicco Barbaro, który musiał porzucić swój zawód, gdy nieszczęśliwy wypadek pozbawił go władzy w jednej ręce. Jest niepocieszony. Tak bardzo chciałby zrobić piękną trumnę dla Rity, zamiast tej prostej i pozbawionej ozdób, do której ją złożono. Gdy tylko wypowiada to pragnienie, jego bezwładna kończyna nabiera giętkości i Cicco z entuzjazmem spełnia swoje marzenie...

Kult Rity rozwinął się natychmiast po jej śmierci. W 1628 r. papież Urban VIII beatyfikował Ritę z Cascii, a w maju 1900 r. Ojciec Święty Leon XIII ogłosił ją świętą. Sarkofag z jej nienaruszonym ciałem znajduje się w sanktuarium w Cascii.

Rita nazywana jest  „patronką spraw trudnych”.  Doświadczyła wielu cierpień i przeciwności w różnych stanach życia i potrafiła pokonywać wszelkie przeszkody w duchu pokory i miłości. Wszędzie czyniła pokój,  niosła pojednanie zwaśnionym i skłóconym. Nie dokonała w życiu niczego takiego, co jest wielkie w oczach świata. Wypełniała tylko zawsze zwyczajne obowiązki swego stanu w duchu pokornego poddania się woli Bożej, z nadzwyczajną wiernością. Połączyła w swoim życiu trud pracy i miłosierdzie chrześcijańskie z głęboką mistyką cierpienia. Jej postać jest wzorem świętości aktualnym także i dziś,  po wielu wiekach. Wyróżnienie związane z jej imieniem – Nagroda Św. Rity – przyznawana jest osobom  dającym swą postawą świadectwo przebaczającej miłości (otrzymały je między innymi matka bł. Ks. Jerzego – Marianna Popiełuszko oraz piosenkarka Eleni, która przebaczyła zabójcy swojej córki).

Liturgiczne wspomnienie św. Rity przypada 22 maja. Z tym dniem wiąże się zwyczaj poświęcania róż, przynoszonych do kościoła przez wiernych. Legenda mówi, że krótko przed  śmiercią Rita prosiła o przyniesienie róży ze swego ogródka, i że mimo zimy i mrozu jej przyjaciółka znalazła pod śniegiem rozkwitłą różę i zaniosła ją ciężko chorej Ricie. Stąd róże stały się atrybutem Świętej. Płatki róż poświęcanych w dniu jej święta, używane z wiarą i modlitwą, wielu osobom przyniosły ulgę w cierpieniu, pociechę i pomoc w trudnych sytuacjach życiowych, powrót do zdrowia. Zwyczaj ten zachowywany jest nie tylko w  sanktuarium w Cascii ale i w innych ośrodkach kultu św. Rity w wielu krajach.

W Polsce takim ośrodkiem jest klasztor sióstr augustianek w Krakowie i augustiański kościół św. Katarzyny. 22 dnia każdego miesiąca  kościół augustianów  na krakowskim Kazimierzu ledwie może pomieścić wiernych, którzy przybywają na Mszę św. odprawianą w intencjach polecanych przez wstawiennictwo św. Rity. Mszę św. poprzedza modlitwa połączona z czytaniem próśb i podziękowań. Po Mszy św. odbywa się poświęcenie róż. Przed figurą Świętej wciąż płoną lampki. Składane są setki kartek z prośbami o modlitwę, rozrasta się korespondencja, i ta tradycyjna, i elektroniczna. Wierni powierzają św. Ricie troski i utrapienia, biedy materialne i duchowe, sprawy bolesne, trudne, nie do rozwiązania, ciężar doświadczeń, cierpienia, choroby, bezradności, pragnienie miłości, przyjaźni, pokoju, prawdy, sprawiedliwości, dobra. Jest też wiele  podziękowań i  świadectw o otrzymanych łaskach.

"Ojcze nasz w niebie, Ty dałeś św. Ricie udział w męce Chrystusa, udziel nam łaski i siły do znoszenia naszych cierpień, abyśmy mogli głębiej uczestniczyć w misterium paschalnym Twojego Syna. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen."

Zapraszamy na Nabożeństwa ku czci św. Rity
22-go dnia każdego miesiąca.

LITANIA DO ŚW. RITY

Kyrie elejson, Chryste elejson. Kyrie elejson.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Chryste, usłysz nas – Chryste, usłysz nas
Chryste, wysłuchaj nas – Chryste, wysłuchaj nas

Ojcze z nieba, Boże – zmiłuj się nas nami
Synu, Odkupicielu świata, Boże – zmiłuj się nas nami
Duchu Święty, Boże – zmiłuj się nas nami

Święta Maryjo – módl się za nami
Święta Boża Rodzicielko – módl się za nami
Matko Dobrej Rady – módl się za nami
Pocieszycielko strapionych – módl się za nami
Matko Łaski Bożej – módl się za nami
Wspomożycielko wiernych – módl się za nami
Święty Ojcze Augustynie – módl się za nami
Święta Matko Moniko – módl się za nami
Błogosławiony Szymonie z Cascia – módl się za nami
Błogosławieni Janie i Hugonie z Cascia – módlcie się za nami
Błogosławiona Mario Tereso z Cascia – módl się za nami
Święta Rito, oblubienico Krzyża Świętego – módl się za nami
Święta Rito, mężna małżonko – módl się za nami
Święta Rito, silna matko – módl się za nami
Święta Rito, litościwa wdowo – módl się za nami
Święta Rito, niewiasto przebaczenia i pokoju – módl się za nami
Święta Rito, mniszko augustiańska – módl się za nami

Owocem Ducha jest miłość.
Twe życie, Rito, było nią przepełnione – wyproś ją dla nas

Owocem Ducha jest pokój.
Twe życie, Rito, było nim przepełnione – wyproś go dla nas

Owocem Ducha jest cierpliwość.
Twe życie, Rito, było nią przepełnione – wyproś ją dla nas

Owocem Ducha jest przebaczenie.
Twe życie, Rito, było nim przepełnione – wyproś je dla nas

Darem Ducha jest czystość.
Twe życie, Rito, było nią przepełnione – wyproś ją dla nas

Darem Ducha jest lojalność.
Twe życie, Rito, było nią przepełnione – wyproś ją dla nas

Owocem Ducha jest samokontrola.
Twe życie, Rito, było nią przepełnione – wyproś ją dla nas

Owocem Ducha jest nadzieja.
Twe życie, Rito, było nią przepełnione – wyproś ją dla nas

Święta Rito, święta od spraw niemożliwych – będziemy ciebie kochać

Święta Rito, adwokatko w rozpaczliwych przypadkach – będziemy ciebie czcić

Święta Rito, perło Umbrii – będziemy ciebie chwalić

Święta Rito, wzorze świętości – chcemy cię naśladować

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata – przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata – wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata – zmiłuj się nad nami.

K. Módl się za nami, święta Rito.
W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Módlmy się:
Ojcze niebieski, Ty dałeś świętej Ricie udział w męce Chrystusa, udziel nam łaski i siły do znoszenia naszych cierpień, abyśmy mogli głębiej uczestniczyć w misterium paschalnym Twojego Syna. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.